1416 - امام صادق عليه السّلام فرمود : هر سخنى كه بوسيلهء آن در نماز با پروردگار خود مناجات كنى كلام محسوب نمىشود ( كه گفتن عمدى آن سبب بطلان نماز باشد ) .
1417 - از أبى ولَّاد حفص بن سالم حنّاط روايت كرده‌اند كه گفت : از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود : اشكالى ندارد كه شخص دو ركعت از نماز وتر را بخواند ، آنگاه برود و كارى را كه پيش آمده انجام دهد ( يا قضاى حاجت كند ) و سپس بازگردد و يك ركعت باقى مانده را بخواند ( البتّه مراد از وتر دو ركعت شفع و يك ركعت وتر است كه بطور كلَّى وتر مىگويند ) .
و اشكالى ندارد كه شخص دو ركعت از وتر را بخواند و بعد آب بنوشد ، و سخن بگويد ، و نزديكى كند و هر كار ديگرى ميخواهد انجام دهد آنگاه وضو بسازد و پيش از آنكه نماز صبح كند آن يك ركعت وتر باقى مانده را بجا آورد .
1418 - معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام در بارهء قنوت در نماز وتر سؤال كرد آن حضرت فرمود : قبل از ركوع است ، گفت : اگر فراموش كردم ، آيا پس از آنكه از ركوع سربرداشتم بخوانم ؟ فرمود : نه .
مصنّف اين كتاب - رحمه الله عليه - گويد : حكم كسى كه قنوت را

194