نمىآورند تا مبادا عورت ايشان از پشت سر نمايان گردد بلكه با سر ايماء مىكنند .
و اگر جماعتى برهنه باشند هر يك به تنهائى ( به ترتيبى كه گذشت ) نماز مىكند نه به جماعت . و در ميان آب و گل ( كسى در گل فرو رفته باشد ) نماز با ايماء خوانده مىشود ، و در اين صورت ركوع فروتر از سجود انجام مىشود . ( چون ركوع را ميتواند تا حدّى خم شود ولى سجده را بايد به ايماء بجاى آورد ) .
باب ( در بيان دعاها و ذكرهائى كه شخص بهنگام آرميدن در بسترش ميخواند ) 1350 - امام صادق عليه السّلام فرمود : هر كس طهارت داشته يا وضو بسازد آنگاه به بستر خويش رود ، شب را در حالى بصبح مىرساند كه بسترش همچون مسجد او باشد . و اگر پس از رفتن در بستر به ياد آورد كه وضو ندارد پس بر همان روانداز خود تيمم كند ، و بهر حال كه باشد چه با وضو و چه با تيمم تا وقتى ذكر خداوند عزّ و جلّ مىكند ، پيوسته در حال نماز محسوب مىشود و ثواب آن را دارد .
شرح : « استحباب با طهارت خوابيدن را ميتوان از آيهء مباركهء * ( الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ ) * - الآية » استفاده كرد » .
1351 - و علاء از محمّد بن مسلم روايت كرده كه گفت : امام محمّد باقر عليه السّلام به من فرمود : هر گاه شخص دست راست خود را زير سرش گذارد ( كه لزوما بايد بر پهلوى راست بخسبد ) اين دعا را بخواند « بسم الله اللَّهمّ إنّي أسلمت نفسي

153