1333 - و نيز آن حضرت فرمود : كسى كه در طلب روزى سوار بر كشتى شود و بر دريا نشيند قناعت كار نبوده است .
باب ( نماز خوف و هنگام حملهء دشمن و مقابلهء با او و پيكار با شمشير تن بتن ) 1334 - عبد الرّحمن بن أبى عبد الله از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در جنگ ( غزوه ) ذات الرّقاع ( كه يكى از غزوات معروف است و در سال چهارم يا پنجم هجرى در غطفان از سرزمين نجد بوقوع پيوست ) با اصحاب خود نماز كرد ، و آن نماز به اين ترتيب بود كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله اصحابش را به دو دسته تقسيم فرمود ، يك دسته را براى روياروئى با دشمن فرستاد ، و دسته ديگر را به نماز در پشت سر خود نگه داشت ، پس آن حضرت تكبير احرام گفت و ايشان نيز تكبير گفتند ، و خود به قراءت پرداخت و آنان ساكت ماندند ، پس آن حضرت به ركوع رفت و ايشان نيز به ركوع رفتند و آن حضرت به سجده رفت و آنان به سجده رفتند . آنگاه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به پا ايستاد ، و مأمومين براى خودشان يك ركعت نماز كردند ( يعنى از آن حضرت جدا شده و يك ركعت گزاردند ) آنگاه عدّهء از ايشان بر جمعى ديگر سلام دادند و بعد از نماز جهت جايگزينى بسوى ياران خود رفته و بجاى آنان در مقابل دشمن قرار گرفتند ، پس ياران ديگر ( دسته دوم ) آمدند و پشت سر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به نماز ايستادند ، و آن حضرت تكبير

144