نويسنده اين كتاب - رحمة الله - گويد : منظور اينست كه شخص در اين مواضع قصد اقامت ده روز و بيشتر كند تا نماز را تمام بجا آورد و مؤيّد اين نظر روايت آتى است كه :
1284 - محمّد بن اسماعيل بن بزيع از امام رضا عليه السّلام روايت كرده گويد : از آن حضرت پرسيدم كه شخص در مكَّه و مدينه نماز را كوتاه مىكند يا تمام ميخواند ؟ فرمود : مادام كه قصد ده روز ماندن نكرده نماز را كوتاه مىكند .
1285 - و نيز مؤيّد آن روايت ديگرى است كه محمّد بن خالد برقى از حمزة بن عبد الله جعفرى روايت كرده گويد : وقتى از منى بازگشتم قصد داشتم كه در مكَّه بمانم بنا بر اين نماز را تمام گزاردم ، آنگاه خبرى از خانه‌ام به من رسيد كه ناچار شدم بخانه‌ام برگردم و در آنجا نمانم ، و نميدانستم آن چند روزى را كه خواهم ماند نماز را تمام كنم يا قصر بخوانم . و در همين زمان امام كاظم يا امام رضا عليهما السّلام در مكَّه بودند ، نزد ايشان رفتم و وضع خود را بعرض آن حضرت رسانيدم ، در پاسخ به من فرمود : به نماز قصر بازگرد .
شرح : « مشهور مواضع مذكور را منحصر به مسجد الحرام و مسجد النّبي صلَّى الله عليه و آله ، و حائر حسينى عليه السّلام ، و مسجد كوفه دانند و مسافر را مختار در قصر و اتمام آن ، نه اين شهرها ، لكن نظر مؤلَّف همهء شهر است » .

122