باب 208 - معنى « سهم » از مالى كه شخصى به آن وصيّت نمايد 1 - اسماعيل بن مسلم سكونىّ گويد : شخصى از امام صادق عليه السّلام در اين مورد كه مردى وصيّت مىكند سهمى از مالش به فلان مصرف برسد ، پرسيد : سهم چه مقدار است ؟ فرمود : سهم از هشت تا يكى است ، به دليل فرمودهء خداى عزّ و جلّ * ( إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَالْمَساكِينِ وَالْعامِلِينَ عَلَيْها وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ ، وَفِي الرِّقابِ وَالْغارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ الله وَابْنِ السَّبِيلِ ) * ( جز اين نيست كه زكات واجب براى بينوايان ، بيچارگان ، و مأمورين جمع آورى زكات ، و قومى كه اسلام آورده باشند امّا در دلهايشان هنوز خالص و راسخ نشده‌اند ؛ يا هر كس كه به اين وسيله بتوان دلش را به اسلام مايل كرد ، و در آزاد كردن بردگان ، و بدهكاران ، و در راه خدا ، و رهگذرى كه از مال خود دور مانده و چيزى نداشته باشد كه به شهر خود برگردد - توبه 9 : 60 ) .
2 - صفوان بن يحيى گويد : از حضرت رضا عليه السّلام در اين مورد كه مردى وصيّت مىكند به سهمى از مالش و نمىداند سهم چه مقدار است ! پرسيدم ، فرمود :

47