وقتى كه پروردگار متعال ، آدم را آفريد ، مرا از پشت او بيرون نمود ، و دوست داشت فاطمه را از صلب من بيرون آرد ، او را به صورت يك سيب در بهشت در آورد ، و جبرئيل آن سيب را نزد من آورد و به من گفت : اى محمّد درود و رحمت و بركات خدا بر تو باد ! گفتم : اى دوست من جبرئيل ! بر تو باد درود و رحمت خدا و بركات او ! آنگاه جبرئيل گفت : اى محمّد ! خدا تو را سلام مىرساند ، گفتم : ايمنى و تندرستى از جانب خداست و به سوى او باز خواهد گشت ، گفت : اى محمّد ، اين سيبى است كه خداى عزّ و جلّ از بهشت براى تو هديه فرستاده ، من آن را گرفتم و به سينهء خود نهادم ، جبرئيل گفت : اى محمّد ! خداوند جلّ جلاله مىفرمايد : اين سيب را نوش جان نما ! چون آن سيب را شكافتم ، نورى از آن تابيد كه من ترسان شدم . گفت : اى پيامبر خدا چرا آن را ميل نمىكنى ؟ آن را بخور و نترس ! زيرا آن نور بانوئى است كه در آسمان « منصوره » و در زمين « فاطمه » مىباشد . گفتم : اى دوست من جبرئيل چرا در آسمان « منصوره » و در زمين « فاطمه » است ؟ گفت : بدين سبب در زمين « فاطمه » ناميده شده كه شيعيان خود را از جهنّم رهائى مىبخشد ، و

419