باب 422 - معنى وفاى به عهد خدا ، و معنى وفاى خداى عزّ و جلّ به پيمان بندگان 1 - ابن عبّاس گويد : وقتى خداوند تبارك و تعالى آيهء * ( وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ ) * . . . ( و شما به عهد من وفا كنيد تا من هم به عهد خود با شما ، كه گفتم :
شما را داخل بهشت خواهم نمود ، وفا كنم بقره : 40 ) را نازل ساخت پيغمبر خدا ( ص ) فرمود : به خدا سوگند : حضرت آدم از دار دنيا رفت ، در حالى كه با قومش پيمان بسته بود تا به فرزندش شيث وفادار بمانند ، و به آن وفا نكردند ، و حضرت نوح چشم از جهان پوشيد و با قومش براى وصيّش سام وفادار باشند ، امّتش وفا نكردند ، و حضرت ابراهيم عليه السّلام دار دنيا را وداع گفت و از قومش بر وفادار ماندن به وصيش ، اسماعيل پيمان گرفت ، امّتش انجام ندادند ، حضرت موسى از دنيا رفت در حالى كه با قومش عهد بسته بود به وفا با وصيّش يوشع بن نون ، امّتش به آن وفا نكردند ، و حضرت عيسى بن مريم به آسمان بالا

369