تا فقط آنچه را پيغمبر صلى الله عليه و آله ديكته مىكند ، او بنويسد . پس مىفرمود : « او يگانه است ، تغيير دهى او را يا تغيير ندهى » نوشته نمىگردد ، آنچه تو مىنويسى ، بلكه آنچه را كه من از جانب وحى املا كرده‌ام نوشته مىشود ، و جبرئيل آن را اصلاح نموده است ، و در اين براى رسول خدا صلى الله عليه و آله مدركى است ، و علَّت و حكمت اينكه آن حضرت معاويه و عبد الله بن سعد بن ابى سرح را بر اين عمل گماشت با اينكه در واقع هر دو از دشمنان سرسخت وى بودند ، اين بود كه مشركين مىگفتند : محمّد اين قرآن را از پيش خود گويد ، و در هر حادثه اى آيه اى مىآورد و ميپندارد كه آن بر او نازل شده ، و مانند كسى كه در بارهء حوادثى كه در اوقات معيّنى پديد مىآيد سخن مىگويد و اگر بخواهد تكرار كند نمىتواند با الفاظ اوّليه بگويد بلكه تغييراتى در آن مىدهد و معلوم مىشود كه وحى نيست ، لذا از اين دو فرد كه در حقيقت دشمن او بودند لكن مورد اعتماد هم مسلكان خود از مشركين بودند كمك گرفت تا معاندان آن حضرت بدانند و به آنها بفهماند كه سخن در هر بار عين الفاظ اوّل است بدون هيچ گونه تغيير و تبديل ، و اين عمل حجّتى رساتر بود عليه كفّار و مشركين ، زيرا اگر از دوستان خود چون سلمان و ابو ذر و امثال آنان يارى در اين امر مىجست ، دشمنان آن را غير واقع مىپنداشتند ، و گمان مىكردند كه ميان آن حضرت و ايشان تبانى و همدستى و سازشى شده باشد ، پس

313