مصنّف اين كتاب - رضي الله عنه - گويد : ابو عبيد گفته است : به نظر من مقصود از فساد نژاد ، هنگامى است كه احتمال ميرود او حلال زاده نباشد ، و علَّت اين كه زنازاده را « خضراء الدّمن » ( سبزه اى كه در پهن زار رويد ) خطاب نموده ، آن است كه او را تشبيه فرموده به درخت سر سبز و خرّمى كه در سرگين گاو روئيده شده ، و ريشه اش « دمن » است يعنى چيزى كه شتر و گوسفند روى هم مىريزند مثل سرگين و پهن و ادرارشان ، چه بسا ، در آن جا گياه خرّمى برويد ولى ريشه اش در سرگين مىباشد . مىفرمايد : مقصود دخترى نيكو منظر و جذّاب است كه خانواده اش فاسد و بىبند و بار باشند .
شاعرى چنين گفته است :
< شعر > و قد ينبت المرعى على دمن الثّرى و تبقى حزازات النّفوس كماهيا < / شعر > و گاهى بر روى باقى مانده از خاك نمناك چراگاهى مىرويد ، ولى حسد در جانها از خشم همچنان باقى مىماند . اين مثل در بارهء شخصى است كه اظهار دوستى مىكند ، ولى در دلش كينه دارد .

252