بيزارى از مشركين را اعلام كرد ، پيغمبر صلى الله عليه و آله نخست آن را به أبو بكر داده بود ، جبرئيل فرود آمد و گفت : اى محمّد خدا بتو مىفرمايد : « خودت يا مردى كه از خودت باشد و ديگرى حق ابلاغ آن را از جانب تو ندارد » بعد از آن فرمان بود كه پيغمبر علىّ عليه السّلام را فرستاد ، و او به أبو بكر رسيد ، و صحيفه را از دستش گرفت و برد ، و به ديوار كعبه نصب نمود ، از اين جهت خداوند او را أذان ناميد ، همانا آن نامى است كه خداوند از آسمان اختصاص به علىّ عليه السّلام داده است .
باب 333 - معنى « شاهد و مشهود » و معنى روزى كه مردم در آن فراهم گردند 1 - اسماعيل بن جابر از راويان خود از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه آن حضرت در تفسير قول خداى عزّ و جلّ * ( ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَه النَّاسُ وَذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ ) * ( روز قيامت روزى است كه همهء مخلوق را در آن جمع كنند ، و آن روزيست كه حاضر گردانيده شده ، در آن اهل آسمان و زمين - هود 11 : 103 ) .
فرمود : « المشهود » روز عرفه ، و روزى كه همهء خلايق در آن روز جمع

215