خود باقى نگذارد .
باب 314 - معنى حميل 1 - عبد الرّحمن بن حجّاج گويد : از امام صادق عليه السّلام - در بارهء « حميل » ( كودكى را كه از سرزمين كفّار برداشته و در ملك اسلام به فرزندى در آورده باشند ، غلام و كنيز كه براى فروش به شهر برند ) پرسيدم ، فرمود : « حميل » چيست ؟ عرض كردم : زنى از سرزمين خود اسير مىشود و فرزند كوچكش نيز همراه وى مىباشد ، و مىگويد : اين پسرم است ، و مردى به اسارت در مىآيد و به برادر خود برخورد مىكند ، و مىگويد : اين برادر من مىباشد ، و جز گفتهء آن زن و مرد گواه ديگرى وجود ندارد .
فرمود : اهل تسنّن كه نزد شمايند ، در اين مورد چه نظرى دارند ؟ عرض كردم : تا هنگامى كه بر ولادت آن دو گواهى نباشد ( كه علقهء برادرى يا فرزندى دارند ) به آنان ارث نمىدهند ، زيرا در شرك زاده شده‌اند .
حضرت با تعجّب فرمود : « سبحان الله » ! هر گاه آن زن پسر يا دخترش را با خود آورده و پيوسته اعتراف به آن نموده و آن مرد نيز برادر خود را شناخت و ادّعاى هر دوى آنان هم صحيح بود آن دو همواره اقرار دارند به آن ، پس بعضى از

157