ورزيدند ، و براى دستيابى به خوشنودى پروردگار جان باختند ، و پايان اعمال ايشان شهادت بود ، پس خداوند را ملاقات كردند در حالى كه از ايشان خرسند بود ، و دانستند كه مرگ راه گذشتگان و آيندگان است ، لذا براى آن سراى خود چيزى غير از طلا و نقره اندوختند ، و لباس درشت پوشيدند ، و بر خوارى صبر كردند ، و فضيلت را مقدّم داشتند ، و براى خدا دوستى كرده و يا دشمنى ورزيدند ، اينان در دنيا چراغهايند و در آخرت اهل نعمات ، و السّلام . پير مرد گفت : بهشت را بگذارم و بكجا روم ؟ در حالى كه آن را مىبينم ، و اهل بهشت را مشاهده مىكنم كه با تو هستند ، اى امير مؤمنان ! مرا به ساز و برگ نظامى مجهّز ساز تا با دشمنانت پيكار كنم . آنگاه امير المؤمنين عليه السّلام وى را مسلَّح كرده و بر مركبش سوار نمود و او عازم جنگ شد در ميدان نبرد قدم بقدم پيشاپيش امير المؤمنين صفوف دشمن را مىشكافت بگونه اى كه آن بزرگوار از قدرت و چالاكى او شگفت زده بود ، و چون آتش جنگ زبانه كشيد اسب خود را به پيش تاخت تا به شهادت رسيد - رحمة الله عليه - يكى از همراهان امير المؤمنين عليه السّلام پىجوئى نمود ، او را در خاك و خون غلطيده و شربت شهادت نوشيده ديد ، سپس اسبش را يافت و اسلحه اش را نيز كه در زير بازوى خود پنهان كرده بود پيدا

14