باب 289 - معنى مروّت 1 - عمرو بن عثمان تيمى قاضى گويد : جمعى از ياران امير المؤمنين عليه السّلام در موضوع مروّت ( مردانگى ، جوانمردى ، نرم دلى ) با هم به گفتگو پرداخته بودند كه حضرت تشريف آورد : فرمود : چرا آن را از قرآن فرا نگرفته‌ايد ؟ عرضه داشتند : يا امير المؤمنين ! در كجاست ؟ فرمود : در قول خداى عزّ و جلّ * ( إِنَّ الله يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسانِ ) * ( خداوند به شما دستور مىدهد عدل و احسان را شيوهء خود سازيد - نحل 16 : 90 ) پس عدل همان انصاف و رعايت حقّ ، و احسان بخشش و تفضّل از حقّ خويش مىباشد .
2 - عبد الرّحمن بن عبّاس - مرفوعا - نقل نموده كه معاويه از امام حسن - عليه السّلام پرسيد : « مروّت » ( جوانمردى ) چيست ؟ فرمود : آنست كه مرد بر حفظ دينش حريص باشد ، و مال خود را اصلاح و نيكو سازد ، و حقوق ديگران را رعايت نمايد .
معاويه دو بار گفت : آفرين بر تو اى أبا محمّد !

126