اقامتگاه فردى از امّت من است كه داراى اين خويها باشد : كلامش نيكوست ، و مردم ( گرسنه ) را اطعام كند ، سلام كند و پيوسته روزه دار باشد ، و در شب وقتى چشمان مردم در خواب رفته است ، او چشم خود را به رحمت پروردگار دوخته و بخواندن نماز مشغول گردد . علىّ عليه السّلام عرض كرد : اى رسول خدا ! از امّت شما چه كسى توان اين كار را خواهد داشت ! فرمود : يا علىّ ؛ آيا ميدانى « اطابهء كلام » ( سخن نيكو ) چيست ؟ كسى كه هر صبح و هر شب ده مرتبه بگويد :
« سبحان الله و الحمد لله و لا اله الَّا الله و الله أكبر » ( نيكو كلام مىباشد ) . « اطعام الطَّعام » ( دادن غذا ) خرجى دادن مرد است به خانوادهء خويش ، و امّا « ادامهء روزه » آن است كه انسان در طول ماه رمضان ، و در هر ماه ، سه روز روزه بگيرد ، كه ثواب روزهء تمامى عمر بر او نوشته مىشود . « و الصّلاة باللَّيل » يعنى اداى نماز در شب ، و هنگامى كه مردم در خوابند ، پس شخصى كه نماز مغرب و عشا و نماز صبح را در مسجد به جماعت بخواند ، همانند كسى است كه تمامى شب را بيدار مانده باشد ، و « افشاى سلام » آن است كه از سلام دادن به هيچ يك از مسلمانان بخل نكند .

114