چيزى كه پروردگار جهت آموزش نوشتن به آفريدگان خود پديد آورد حروف الفبا بود . هر گاه شخصى با چوب دستى بر سر كسى بكوبد بگونه اى كه در اثر ضربه قادر به تكلَّم بعضى از حروف الفبا نباشد ، حكم اين است كه به مضروب گفته شود : حروف الفبا را يك به يك تلفظ كن و سپس به تعداد حروفى كه قادر به اداى آن نباشد ، مىبايست ضارب به او ديه بپردازد . پدر بزرگوارم از جدّش از امير المؤمنين عليه السلام برايم نقل كرد كه هر يك از « الف ، ب ، ت ، ث ، » ( علامت اختصارى كلمه اى است ) « الف » آلاء ، نعمتهاى الهى مىباشد ، « با » بهجت ، نيكوئى و خوبى خدا است . « تا » به تمام و كمال رسيدن دين خدا بوسيلهء قائم آل محمّد صلى الله عليه و آله بوده و « ثا » ثواب و پاداش مؤمنين بر رفتارهاى شايستهء ايشان است .
« ج ، ح ، خ » جيم جمال ، جلال و بزرگى خدا است . « حاء » حلم و صبر خداوند بر نافرمانى بندگان . « خاء » خمول ، سرافكندگى تبهكاران در پيشگاه خداى بزرگ . « دال » دين و آئين الهى . « ذال » ذو الجلال . « را » رأفت و مهربانى او و « زاى » زلزله‌ها و تكانهاى سخت قيامت است .
« سين » سنا ، بلندمرتبگى و نور و فروغ خداوند است .

96