خود گفتند : اى بندهء خدا دوستى و دشمنى ، و جنگ و آشتىات را براى رضاى خدا و در راه خدا كن ، زيرا ولايت خدا شامل حال نخواهد گرديد مگر از اين رهگذر ، و هيچ كس تا به اين صورت نگردد مزهء ايمان را نخواهد چشيد اگر چه نماز و روزه اش زياد باشد . مردم بيشتر برادريشان در اين دوران به خاطر دنياست ، بر پايهء آن يك ديگر را دوست مىدارند و بر اساس آن بر يك ديگر خشم مىكنند ، و اين به هيچ وجه آنها را از خدا بىنياز نمىسازد .
آن صحابى عرض كرد : يا رسول الله چگونه مىتوانم بدانم كه دوستى و دشمنى و كينه ورزيم در راه خدا است يا نه ! ؟ و ولىّ خدا كيست تا دوستدار او باشم ؟ و دشمن وى كيست تا با او ستيز كنم ؟
پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله به على عليه السلام اشاره كرد و فرمود : آيا او را مىبينى ؟
گفت : بلى ، فرمود : دوستدار و مطيع او محبّ و فرمانبردار خداوند است ، پس على عليه السلام را دوست بدار و دشمن وى را دشمن دار ، و با هر كس كه دوست على عليه السلام بود دوستى كن ، حتى اگر چنين شخصى قاتل پدر و يا قاتل فرزندت باشد ، و با دشمن او دشمن باش اگر چه پدر يا پسرت باشد .

81