فكَّين او به خواندن دعاها بجنبد .
باب 169 - معنى روشى از پروردگار عزّ و جلّ ، و شيوه اى از پيغمبر صلَّى الله عليه و آله و سنّتى از ولى « ع » 1 - مبارك غلام علىّ بن موسى الرّضا عليهما السّلام از آن حضرت روايت نموده كه فرمود : ايمان مؤمن به درجهء كمال نرسد مگر آنكه در وى سه منش پديدار شود : و آن شيوه و طريقه اى از خداوندش ، و راه و رسمى از پيغمبرش ، و روشى از ولىّ و رهبرش مىباشد ؛ امّا راه و رسم پروردگارش رازپوشى است كه خداوند عزّ و جلّ فرموده : * ( عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِه أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ ) * ( او داناى پوشيده و غيب است و أحدى را بر آن آگاه نگرداند ، مگر آن كسى را كه پسنديده و برگزيده باشد از پيغمبران - جنّ 72 : 26 و 27 ) اما شيوهء پيامبرش با مردم به نرمى و ملاطفت رفتار كردن است . چون پروردگار پيامبرش را به مدارا با مردم دستور داده و به او فرموده : * ( خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِينَ ) * ( فرا گير صفت بخشودگى را و دستور ده مردم را به نيكوئى و از نادانان روى گردان -

405