حركتند ] رشتهء استوار خدايم ، و محكمترين دستاويز ( توسل ) به خدا ، و كلمه تقوى و چشم بيدار خداوند و زبان راست و حقّ و دست اويم ، منم معناى جنب خدا كه در آيهء * ( أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ الله ) * ( هنگام مشاهدهء عذاب يكى از شما بخود آيد و فرياد برآرد كه اى واى و صد افسوس بر من كه امر خداوند را اطاعت نكردم - زمر 39 : 56 ) . دست گشودهء مهربان خدا بر سر بندگان مىباشم ، منم باب « حطَّه » ( كلمهء استغفار بنى اسرائيل بود يعنى گناهان مرا از من بريز و مرا بيامرز ) . هر كه مرا شناخت و حقّ مرا دانست ، به حقيقت ، پروردگار خود را شناخته است ، زيرا من در زمين قائم مقام پيغمبر او ، و برهان خدا بر مخلوقش هستم ، اين ادّعا را كسى ردّ نمىنمايد مگر آنكه خدا و پيغمبرش را نپذيرفته باشد .
15 - اسحاق بن عمّار از شخصى كه اين روايت را از او شنيده بود از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه آن حضرت در تفسير فرمودهء خداوند عزّ و جلّ :
* ( وَقالَتِ الْيَهُودُ يَدُ الله مَغْلُولَةٌ ) * ( يهوديان گفتند : دست خدا بسته شده است - مائده : 64 ) چنين فرمود : مقصودشان آن نبوده كه خدا دست دارد و آن بسته شده ولى مىپنداشتند : خداوند كار آفرينش مخلوق را به پايان رسانده و هر چه بر وفق حكمت بود بر آنها قضاى حتمى نموده ، ديگر چيزى كم و زياد نمىكند و

39