خداوند فرمود : اى آدم آنان فرزندان تو هستند ، و بهتر از تو و همهء آفريدگان من مىباشند ، و اگر بخاطر وجود آنان نبود تو را نمىآفريدم ، و بهشت و جهنّم و آسمان و زمين را پديد نمىآوردم مبادا به چشم حسد به ايشان بنگرى كه از جوار خود اخراجت نمايم ، ولى او به ديدهء رشك به ايشان نگريست ، آرزوى مقام ايشان را نمود ، و آنگاه شيطان بر او مسلَّط شد ، تا از درختى كه نهى شده بود ، خورد .
همچنين شيطان بدين جهت بر حوّا مسلَّط گشت كه به مقام فاطمه بديدهء حسد نگريست ، همانند آدم از ثمرهء آن درخت خورد ، و در نتيجه خداوند آن دو را از بهشت خود بيرون راند ، و از جوار خود به زمين فرودشان آورد .
باب 61 كلماتى كه آدم از خداى خود فرا گرفت و بر اثر آن توبهء آدم را پذيرفت 1 - ابن عبّاس گويد : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پرسيدم كلماتى كه حضرت آدم

288