دو ، فرشتهء مقرّبند تا به حال اينان را نشناخته و نديده‌ايم . و چون از صفوف ملائكه بگذريم ، گويند : اين دو پيامبر مرسلند ، همچنان به پيش مىرويم تا به محلّ نصب آن نردبان برسيم ، آنگاه من بر آن نردبان بالا روم و على نيز از پى من آيد ، تا بر بالاترين پلَّه اش برسم و در آنجا مستقرّ گردم ، و على يك پلَّه پائينتر از من قرار گيرد ، در آن روز هيچ پيغمبر ، و انسان نيكوكار و يا شهيدى نيست مگر آنكه بگويد چه كاميابند اين دو بندهء خدا كه تا اين اندازه در پيشگاه او گراميند ! آنگاه از طرف خدا آواز بلندى رسد كه همهء پيامبران و درستكاران و شهدا و ايمان آوردگان بشنوند : اين يار من « محمّد » است ، و اين على ولىّ من است ، خوشا به حال آن كس كه دوستدار او بوده ، و واى بر كسى كه كينهء او را در دل پرورانده و دروغش پنداشته است .
سپس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : يا على در آن روز احدى از دوستداران تو نخواهد ماند مگر اينكه از شنيدن اين پيام شادمان و روسفيد ، و خشنود گردد ، و كسى كه تو را دشمن داشته ، و يا نيرويى عليه تو بسيج كرده ، و حقّى از تو را انكار نموده باشد ، روسياه و گامهايش لرزان گردد ، در اين ميانه دو فرشته نزد من آيند ، يكى رضوان كه خزانه دار بهشت است ، و ديگرى مالك ، انباردار دوزخ ، رضوان

271