آنها نيكى و خيرى مىديد توفيق شنيدن حرف حق را به آنها مىداد ، و اگر ايشان را شنوا هم كند باز از آن روى گردانده و اعراض كنند - انفال - 8 : 21 تا 24 ) يا * ( قالُوا سَمِعْنا وَعَصَيْنا ) * ( و گفتند شنيديم و مع ذلك فرمان نبرديم - بقره 2 : 93 ) ( از مفهوم تمام اين آيات كاملا معلوم است كه مقام امامت اكتسابى نيست ) بلكه فضيلتى است از جانب خدا كه به هر كس بخواهد مىبخشد ، و خداوند بخشندهء بزرگ است .
( حديد 95 : 20 و جمعه 100 : 4 ) . با اين بيان رساى قرآن ديگر مردم چكاره‌اند كه خود امام انتخاب كنند ، با وجودى كه امام داناى به همه چيز است و جهل در او راه ندارد ، سرپرستى است كه در برابر هيچ قدرتى عقبنشينى نمىكند ، كانون پرهيزكارى و پاكى و فرمانبردارى از خدا در ترك دنيا ، و منبع دانش و پرستش خداست ، و به فرمان پيغمبر تنها او به دعوت مخلوق موظف شده ، و از نژاد پاك زهراى بتول است كه در نسب خانوادگى نيايش جاى هيچ گونه سرزنش و عيبجوئى نيست ، و هيچ بزرگ نسبى با او همطراز نگردد ، در خاندانى از تبار قريش و در شاخه اى از دودمان هاشم بلندترين جايگاه را دارد ، از عترت پيغمبر صلى الله عليه و آله ، و مورد پسند خدا است ، در بين شرافتمندان در بلندترين قلهء شرافت جاى دارد ، و از تيرهء عبد مناف است ، نهال دانش را بارور ساخته ، و در حكمت كامل ، و در حفظ امانت بزرگ الهى ( امامت ) بسيار نيرومند و داراى قدرت كامل براى رهبرى ، و آگاه از

237