او حلال گردد ( زيرا امام است كه حلال خدائى را مىداند و حلال مىنمايد و حرام خدائى را مىداند و حرام مىكند ) و حدود ( قوانين جزائى اسلام ) را اجرا ، و از آئين الهى دفاع مىنمايد ، و با بيان حكمت آميز و پندهاى نيكو ، و دلايل قاطع و غير قابل ترديد مردم را به سوى خدا دعوت مىكند ، امام مانند خورشيد فروزنده اى است كه با تابش نور خود به زندگى تاريك بشر روشنى مىبخشد و در حالى كه خود بر تارك بلند افق آسمان قرار دارد ، دستها و چشمها به او نمىرسد ، امامت در عالم والائى قرار دارد كه از دست آلودهء ظالمين دور است ، و ديدهء كوردلان توان ديدن او را ندارد ، امام همچون ماه شب چهارده پرتو افكن بوده ، و چون چراغى فروزان ، سينهء تاريكى را مىشكافد ، امام هالهء نوريست كه پيوسته بالا مىرود ، و همچون اخترى راهنما كه رهروان را در شبهاى تار در بيابان خشك و بىآب و يا در ميان امواج شكنندهء دريا هدايت مىنمايد ، و نيز گمشدگان وادى ظلمت و حيرت را به سرمنزل مقصود مىرساند ، و از گرداب طوفان هواپرستى رهانيده و رهسپار ساحل خداپرستى مىسازد ، امام مانند آب گوارايى كه تشنگان را سيراب مىسازد تشنگان حقايق را بهره مند ساخته ، و گمگشتگان وادى حيرت را به شاهراه هدايت رهبرى مىنمايد و از هر گونه گمراهى و انحطاط و پليدى ميرهاند . امام مانند شعلهء آتشى است كه بر فراز تپّه ، يا مناره اى افروخته گردد ( تا گمشدگان با ديدنش نجات يابند ) و همچون آتش گرمىبخش است ، و كسى را كه

231