قيامت « حاشر » گويند چون همهء مردم پس از من به صحراى محشر گام نهاده و در آنجا گرد آيند ( يا زمان امّت من به حشر متّصل است ) و مرا « موقف » نام گذارد زيرا من مردم را در پيشگاه عدل خدا برپا مىدارم ، و مرا « عاقب » نيز ناميده است به اين دليل كه آخرين پيامبر هستم و بعد از من كسى را به عنوان پيغمبر نخواهد فرستاد ، و همچنين پيامبر رحمت ، پيامبر توبه و جنگاور شكست ناپذيرم ناميد ، و نام ديگرم « مقفّى » است چون كه در پى تمامى پيامبران مبعوث شده‌ام ، و منم « قيّم » يعنى بىعيب و نقص ، و گرد آورندهء همهء كمالات در خود ، پروردگارم بر من منّت نهاد و امتيازاتى بمن داد و فرمود : اى محمّد رحمت من بر تو باد ، من همهء پيغمبران را بر گروهى كه همزبانش بود فرستادم ، امّا تو را به تمامى آفريدگانم از سرخ و سياه مبعوث كردم ، و با ترسى كه از تو در قلب دشمنان افكندم ياريت كردم ، هيچ كس ديگر را اين چنين يارى نكردم و دست آورد غنائم جنگى را از كافران بر تو حلال گردانيدم ، در حالى كه براى پيشينيان حلال نبوده ( مىبايست غنيمتهائى را كه از كافران مىگرفتند بسوزانند ) . و به تو و امّتت سورهء حمد و آيات پايانى سورهء بقره را يكى از گنجينه‌هاى عرشم بود عطا كردم ، و همهء سطح زمين را براى تو و امّتت محلّ نماز و سجده گاه قرار دادم ( بر خلاف امّتهاى ديگر كه مىبايست مراسم عبادى خود را در معبدهاى خويش انجام دهند ) و خاك زمين

117