باب 283 - معنى فرمايش عالم « امام صادق عليه السّلام » : « شخصى كه به گرمابه رفته بايد اثرش بر او نمودار باشد » 1 - احمد بن أبى عبد الله از پدرش مرفوعا روايت نموده كه گفت : امام صادق عليه السّلام مردى را ديد كه از گرمابه بيرون آمده ، و دو دست خود را به خضاب رنگين ساخته بود . حضرت به او فرمود : چنانچه خداوند دستانت را به اين رنگ مىآفريد ، خوشحال بودى ؟ گفت : به خدا قسم ، نه ! و اين كار را فقطَّ بدان جهت كردم كه حديثى از شما به من رسيد كه مضمونش اين است : ( شخصى كه به گرمابه رود بايد اثرش بر او هويدا باشد ، يعنى حنّا بسته باشد ) .
حضرت فرمود : چنان نيست كه تو پنداشته اى ، بلكه معنى آن اين است كه هر گاه يكى از شما با تندرستى از حمّام بيرون آيد ، بايد به شكرانهء آن نعمت دو ركعت نماز ( شكر ) بخواند .
و نوح بن شعيب مرفوعا روايت نموده كه ( امام جواد عليه السّلام ) فرمود : بايد خدا را سپاس گويد .

120