باب ( 17 ) دوستى برادران 1 - أبو عبد الله فرمود : گاهى دوستى براى خدا و پيغمبر است و گاهى براى دنيا دوستى كه در راه خدا و پيغمبر باشد پاداش آن با خداست و اگر براى دنيا باشد چيزى نيست .
2 - أبو جعفر فرمود : هر گاه مرد براى خدا كسى را دوست بدارد خدواند به اين دوستى او پاداش مىدهد اگر چه آن دوست در علم خدا از دوزخيان باشد و هرگاه براى خدا او را دشمن بدارد خداوند به همين دشمنى او پاداش مىدهد اگر چه آن دشمن پيش خدا از بهشتيان باشد .
3 - نيز فرمود : هر گاه مىخواهى بدانى كه در تو خيرى هست به دل خويش بنگر اگر فرمانبران خدا را دوست و نافرمانان خدا را دشمن مىدارد پس در تو خيرى هست و خدا هم تو را دوست مىدارد و اگر پيروان خدا را دشمن است و نافرمانان را دوست پس در تو خيرى نيست و خدا با تو دشمن است و مرد با آن كسى است كه دوست مىدارد .
4 - أبو عبد الله ( ع ) فرمود : دوست داشتن نيكان نيكان را براى نيكان ثواب است و دشمن داشتن بدان نيكان را فضيلت نيكان است دوست داشتن بدان نيكان را زينت نيكان است و دشمن داشتن نيكان بدان را خوارى بدان است .
5 - أبو عبد الله بحمران فرمود : اى حمران : خداى را ستونى است از زبرجد كه بالاى آن به عرش بسته پائين آن در زير زمين هاى هفتگانه مىباشد و بر آن هفتاد هزار كاخ ساخته شده و در هر كاخى هفتاد هزار خانه قرار دارد و در هر خانه هفتاد هزار حورى مىباشد كه آنها را خداوند براى كسانى كه دوستى و دشمنى آنها در راه او است آماده ساخته است .

51