7 ) شمس الاسلام أبو محمد حسن بن حسين . وى از مردان نامى خاندان خود و از بزر گان دانشمندان زمان بوده و پسر حسيبن ثقة الدين حسن سابق الذكر بوده و به لقبى كه ما خود از نامش بوده است شهرت داشته كه به اختلاف آنرا " حسكا " و " حسكه " ضبط كرده اند و احتمال مىرود ضبط درست آن " حسنكا " باشد و وى ساكن رى بوده و مدتى در نجف زيسته است و از شاگر دان معروف أبو يعلى سلار بن عبد العزيز ديلمى بوده است كه در روز سه شنبه آخر رمضان 463 در گذشته و از اين قرار از رجال اواسط قرن پنجم بوده و نيز از شاگردان ابن السراج بوده و اجازه روايت همه مؤلفات ايشان را داشته است و در فقه كتابهاى چند تصنيف كرده است از آن جمله : كتاب العبادات وكتاب الاعمال الصالحة وسير الانبياء والائمة [1] .
8 ) عبد الله بن حسن بن حسين . وى يكى از پنج پسر ثقة الدين حسن سابق الذكر و با شمس الاسلام سابق الذكر معاصر بوده و وى نيز از شاگردان أبو يعلى سلار بن عبد العزيز ديلمى سابق الذكر بوده است [2] .
9 ) أبو المفاخر هبة الدين بن حسن . وى نيز از پسران ثقة الدين حسن سابق الذكر بوده و از فقيهان پرهيزگار زمان خود بشمار مىرفته است [3] .
10 ) أبو المعالى سعد بن ثقة الدين حسن . وى نيز از پسران ثقة الدين حسن سابق الذكر بوده و از فقيهان پرهيزگار و ثقه زمان خود بشمار مىرفته است [4] .
11 ) نجم الدين أبو الحسن على بن محمد . وى پسر محمد بن ثقة الدين حسن سابق الذكر بوده و محمد تا جايى كه به ما رسيده چهار پسر داشته است : سعد ، نجم الدين أبو الحسن على ، أبو ابراهيم اسمعيل و ابو طالب اسحق و درباره اين نجم الدين أبو الحسن تنها چيزى كه مىدانيم اين است كه مردى دانشمند بوده و از مشاهير اين خاندان بشمار مىرفته است [5] .
12 ) أبو ابراهيم اسمعيل بن على . وى نيز پسر محمد بن ثقة الدين حسن و برادر نجم الدين أبو الحسن سابق الذكر بوده و مانند برادرش اسحق كه پس از اين ذكرش خواهد آمد از شاگردان شيخ موفق أبو جعفر بوده و اجازه روايت مؤلفات وى را داشته است [6] .
13 ) أبو طالب اسحق بن على . او هم پسر ديگر محمد بن ثقة الدين حسن و برادر نجم الدين أبو الحسن و ابو إبراهيم اسمعيل بوده و مانند برادر خود اسماعيل از شاگردان شيخ موفق أبو جعفر بوده و اجازه روايت مؤلفاتش را داشته است [7] .
14 ) بابويه بن سعد بن محمد . وى پسر زاده محمد بن ثقة الدين حسن سابق الذكر و برادر زاده نجم الدين أبو الحسن على و ابو إبراهيم اسمعيل و ابو طالب اسحق بوده و از فقيهان

[1] تنقيح المقال ج 1 ص 273 وج 2 ص 42 وج 3 قسمت دوم ص 62 .
[2] تنقيح المقال ج 2 ص 42
[3] تنقيح المقال ج 3 ص 290
[4] تنقيح المقال ج 2 ص 12
[5] تنقيح المقال ج 2 ص 303
[6] تنقيح المقال ج 1 ص 142
[7] تنقيح المقال ج 1 ص 121

25