درباره استادان وى نوشته اند كه فقه و حديث را از سعد بن عبد الله قمى اشعرى و حسين بن محمد عطار وعبد الله بن جعفر حميرى و قاسم بن محمد نهاوندى فرا گرفته است .
مرقد أبو الحسن على بن حسين بن موسى بن بابويه هنوز در قم معروف است و در ميان شهر در جوار آستانه در قسمت شرقي قبرستان مزارى است كه اكنون به " ابن بابويه " معروف است وصحن كوچك و گنبد شلجمى شكل كاشى كارى و بقعه و ضريح چوبين دارد [1] .
أبو الحسن على تا جايى كه بما رسيده است سه پسر داشته : حسن وابو عبد الله حسين وابو جعفر محمد ملقب و معروف به صدوق . در هر جا كه ذكرى از اين سه برادر كرده اند تصريح كرده اند كه حسن فقيه و دانشمند نبوده و تنها جنبه پرهيزگارى براى او قائلند . با اينكه در برخى از مآخذ تصريح كرده اند كه أبو جعفر محمد نخست به جهان آمده است چون كنيه پدر أبو الحسن بوده و در آن زمانها عادت چنين جارى بوده است كه پدر كنيه خود را از نام فرزند مهتر م گرفته يعنى كنيه اى اختيار مىكرده و چون نخستين پسر را پيدا مىكرده نام او را از همان كنيه خود مىگرفته است ناچار از اين سه برادر حسن مىبايست پسر مهتر باشد و چون پدر أبو الحسن على را حسين نام بوده است و در هر خانواده نيز معمول بوده كه پسر مهتر را حسن و پسر دوم را حسين نام مىگذاشته اند ناچار أبو عبد الله حسين پسر دوم وابو جعفر محمد ملقب به صدوق پسر كهتر و برادر سوم بوده است . چنان كه پس از اين خواهد آمد أبو جعفر محمد صدوق در رى مىزيسته و در همين شهر درگذشته و چون بازماندگان اين خاندان كه همه فرزندان أبو عبد الله حسين بوده اند تا منتجب الدين كه آخرين آنهاست و در اواخر قرن ششم بوده بيشتر در قم مىزيسته اند پيداست كه وى ساكن قم بوده و شايد از آن شهر بيرون نرفته باشد . أبو الحسن على نخست دختر عمش محمد بن موسى بن بابويه را به زنى گرفته و از او فرزندى نداشته است [2] .
چنان مىنمايد كه اين هر سه برادر از يك مادر بوده اند و پيش از اين هم اشاره رفت كه به روايتى مادرشان ام ولد نام داشته و به روايتى ديگر كنيزكى ديلمى بوده است [3] و چون در نامه دانشوران نيز از زبان غضا يرى آمده است كه أبو جعفر محمد خود گفته است كه به دعاى امام زمان به جهان آمده وبدين فخر مىكرده است و همه نوشته اند كه وى پسر نداشت و از امام درخواست پسر كرد در صورتى كه كهترين آنها به اين دعا به جهان آمده باشد ناچار آن دو پسر ديگر هم در نتيجه همين دعا پديد آمده اند .
2 ) حسن بن ابى الحسن على . چنان كه اشاره رفت در مراجعى كه ذكرى از او شده تصريح كرده اند كه وى مشغول به زهد و عبادت بوده و با مردم آميزش نداشته وفقيه نبوده است [4] وحتى تصريح كرده اند كه وى برادر ميانه بوده اما با دلايلى كه پيش از اين آوردم بيشتر احتمال مىرود كه برادر مهتر بوده باشد .

[1] راهنماى قم - از انتشارات دفتر آستانه قم - طهران 1317 ش . ص 96 - 97
[2] تنقيح المقال ج 3 ص 154
[3] تنقيح المقال ج 3 ص 154
[4] تنقيح المقال ج 1 ص 293 و 338 وج 3 ص 155

18