( 1 ) 9 . . ابى حمزه ثمالى گويد شنيدم امام پنجم ميفرمود براستى نزديكترين مردم بخداى عز و جل و داناترشان باو و شناساترين آنان نسبت بمردم محمد است و ائمه صلوات الله عليهم هر جا وارد شدند شما وارد شويد و از هر كه جدا شدند شما هم جدا شويد مقصود بدان حسين است و فرزندانش زيرا كه حق در آنها است و چه خوب اوصيائى هستند و از آنها است ائمه ( ع ) هر كجا آنها را ديديد پيروى كنيد از آنها و اگر روزى شد كه كسى از آنها را نديديد از خداى عز و جل يارى طلبيد و نظر كنيد بهمان روشى كه داشتيد و از آن پيروى كنيد دوست بداريد كسانى را كه بوديد آنها را دوست ميداشتيد و دشمن داريد كسانى را كه آنها را دشمن مىداشتيد چه زود باشد كه فرج براى شما باديد آيد . 10 . . محمد بن مسلم گويد امام پنجم فرمود هيچ كس رسول خدا ( ص ) را پيش از على بن ابى طالب و خديجه بدعوت نبوت اجابت نكرد و هر آينه سه سال تمام شد كه رسول خدا ( ص ) پنهان و ترسان زيست كرد انتظار ميكشيد و از قوم خود و مردم ديگر ميترسيد اين حديث طولانى است و اندازه حاجت از آن را نقل كرديم 11 . امام ششم از پدرش نقل كرد كه فرمود چون قائم ظهور كند فرمايد فرار كردم چون از شما ترسيدم خدا بمن حكمى بخشيد و مرا از مرسلان قرار داد [1]

[1] اين آيه - سوره شعراء است كه حضرت موسى در برابر فرعون گفت در موقعى كه باو عتاب كرد كه ما از كودكى تو را در خانه خود پرورش داديم و مدتى از عمر خود را ميان ما گذراندى و آن كار را كردى و كفران نعمت نمودى و مقصود حضرت همان تمثل براى غيبت است از نظر ترس نه دعواى رسالت كه مضمون آيه است نسبت بحضرت موسى بن عمران عليه السّلام

444