( 1 ) حسين بن عليه السلام گويد خدمت رسول خدا ( ص ) رسيدم و ابى ابن كعب شرفياب حضورش بود ، رسول خدا ( ص ) بمن فرمود مرحبا بك اى ابو عبد الله اى زين السموات و الارض ، ابى عرض كرد چگونه يا رسول الله جز تو ديگرى زين السموات و الارض است ، فرمود اى ابى سوگند بآن كه مرا بنبوت بعث كرده براستى حسين بن على در آسمان بزرگتر است از او در زمين ، زيرا در يمين عرش نوشته شده است چراغ هدايت و كشتى نجات امام بىشكست و سستى ، عزت و فخر و بحر علم چرا چنين نباشد و براستى خداى عز و جل در پشت او يك نطفه پاكيزه مباركه زكيه گذاشته است كه پيش از آنكه خلقى در ارحام يا نطفه اى در اصلاب باشد يا شب و روزى پديد گردد آن را آفريده است و باو دعائى تلقين شده است كه هيچ مخلوقى بدان دعا نكند مگر آنكه خداى عز و جل او را باوى محشور كند و شفيع آخرت او باشد و گرفتارى او را برطرف سازد و قرضش را بدان ادا كند و كارش را آسان كند و راهش را روشن نمايد و او را بر دشمنش نيرومند كند و آبرويش را نبرد ، ابى گفت يا رسول الله اين دعا كدامست ؟ فرمود در تعقيب نمازها ميخوانى :
اللهم انى اسألك بملك و معاقد عرشك و سكان سمواتك و انبيائك و رسلك ان تستجيب لى فقد رهقنى من امرى عسرا فاسألك ان تصلى على محمد و آل محمد ان تجعل لى من امرى يسرا براستى كه خداى عز و جل كارت را آسان كند و سينه ات را بگشايد و شهادت ان لا اله الا الله را در هنگام جان دادن بتو تلقين كند ، ابى بآن حضرت عرضكرد يا رسول الله اين نطفه كه در صلب حبيبم حسين

380