محتاج بامام كه شما ميگوئيد بىنياز هستيم در جوابش بايد گفت اين جائز نيست زيرا ما مىبينيم يك آيه از نظر دلالت لغت دو معنى متضاد دارد و ممكن است هر كدام را حكم شرعى دانست و جائز نيست كه متكلم حكم هر دو را خواسته باشد اگر گويد ممكن است در خود قرآن دليلى بر تشخيص يكى از دو معنا باشد كه دانشمندان قرآن بتدبر مراد از آن را درك كنند ما جواب گوئيم اين كه گوئى مورد انكار است براى آنكه اين دليلى كه در خود قرآن براى تعيين يكى از دو معنا هست يا قابل تاويل هست يا نيست اگر قابل تاويل هست خودش محتاج بتفسير از امام است و اگر قابل تاويل نيست خودش توضيح مقصود است و مورد انكار نيست كه بر حكيم روا است و پسنديده ولى ما چون در قرآن تدبر كنيم اين طور نيست و درك ميكنيم كه اختلاف در تاويل آن ميان اهل علم بدين و لغت برجا است و اگر آياتى بود كه بطور قطع آيات ديگر را تفسير ميكرد و معلوم بود كه مخالفين آن معاند هستند و كشف امر آنها آسان بود و معلوم بود تاويل آنها خارج از ميزان لغت و زبان اهل لغت است زيرا اگر كلامى قابل تاويل نباشد و آن را حمل بر معناى مخالف لغت كنى از آن لغتى كه سخن بآن ادا شده خارج شدى ، شما گروه زيديه يك آيه مورد اختلاف را بما نشان دهيد كه در قرآن دليل قاطعى بتعيين معناى آن باشد اين امر متعذر است و تعذرش دليل آنست كه قرآن محتاج بمترجم مخصوصى است كه مراد خداى تعالى را بداند از آن خبر دهد ، اين موضوع بر من واضح است

194