و آن را بر نبودن نبىّ و رسول و حجّت بين عيسى و محمّد عليهما السّلام دليل دانسته‌اند ، ولى اين تفسيرى است كه خطاى آن بيّن است ، زيرا كه نذر خاصّة به رسولان اطلاق مىشود و نه بر انبياء و اوصياء و دليل آن اين است كه خداى تعالى به محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم مىفرمايد : تو منذرى و براى هر قومى هدايتكننده‌اى است .
بنا بر اين نذر عبارت از رسولان است و انبياء و اوصياء هاديان . و در آيهء * ( وَلِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ ) * دليلى است بر آنكه زمين هيچ گاه از وجود هادى خالى نبوده و در هر عصرى و در ميان هر قومى هدايتكننده‌اى از انبياء و اوصياء بوده است تا حجّت را بر عباد تمام كند .
و روا نيست كه سلسله هاديان از انبياء و اوصياء منقطع شود مادام كه تكليف الهى بر بندگان لازم است ، زيرا آنان سخن رسول نذير را مىرسانند امّا روا باشد كه سلسلهء نذيران منقطع گردد چنان كه پس از پيامبر اكرم منقطع گرديد و هيچ نذيرى پس از او نيست .
محمّد بن مسلم گويد : از امام صادق عليه السّلام در بارهء آيهء * ( إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ

583