اين روايات دلالت دارد كه فترت به معناى اختفاء و سرّ و امتناع از ظهور و آشكار نكردن دعوت است نه از ميان رفتن شخص و ارتفاع عين ذات و وجود و خداى تعالى در داستان ملائكه فرموده است : شب و روز بىفتور او را تسبيح مىكنند ، [2] و اگر فتور به معنى رفتن و زايل شدن عين چيزى باشد معناى آيه محال خواهد بود زيرا كه ملائكه مىخوابند و خواب در غايت فتور است و نائم تسبيح نمىكند ، زيرا چون خوابيد از تسبيح باز مىماند و خواب به منزلهء مرگ است و خداى تعالى مىفرمايد : خداوند نفوس را هنگام فرا رسيدن مرگ توفّي مىكند و آن نفسى را كه هنگام خواب نمرده است [3] و از آن به جان تعبير مىشود آن را نيز توفّي مىكند و نيز مىفرمايد : خداوند شما را هنگام شب توفّي مىكند و آنچه را كه در روز انجام مىدهيد مىداند و نائم فاتر و به منزلهء مرده است و كسى كه نمىخوابد و چرت و خواب او را فرا نمىگيرد ، و فتورى بر او عارض نمىشود او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست و اين خبر نيز بر آن دلالت دارد :
داود بن فرقد گويد : يكى از اصحاب از من پرسيد : آيا ملائكه مىخوابند ؟

[2] - الأنبياء : 20 .
[3] - الزمر : 42 .

581