و ليكن خداى تعالى آن امّتها را به آن علمى كه از آن كتابها دارند واگذار نكرده و پى در پى براى آنها رسولانى فرستاده و براى هر رسولى علم و جانشين و حجّتى معيّن فرموده و به آنها امر كرده است كه از او اطاعت كنند و پذيراى او باشند تا آن هنگام كه پيامبر ديگرى ظهور كند تا بر مردم عليه او حجّتى نباشد و اوصياى پيامبران را حكَّام بر آن كتب قرار داده و فرموده است : پيامبرانى كه تسليم اوامر الهى بودند بر يهوديان و ربّانيون و احبار حكم مىكنند به آنچه كه از كتاب خدا حفظ كرده و بر آن گواه بودند . [1] سپس خداى تعالى پس از پيامبر ما صلَّى الله عليه و آله و سلَّم رشتهء رسولان را گسسته و براى ما هاديان از عترت و اهل بيت او معيّن فرموده تا ما را به حقّ هدايت كنند و كورى را از ما بزدايند و اختلاف و تفرقه را برطرف سازند ، معصومانى كه ما را از خطا و لغزش آنها ايمن ساخته و آنها را قرين قرآن قرار داده و به ما فرمان داده است كه به آنها متمسّك شويم و با زبان پيامبرش به ما خبر داده است كه مادام كه به آن دو متمسّك شويم گمراه نخواهيم شد و اگر چنين نبود حكمت اقتضا مىكرد كه تا انقضاى تكليف از ما رسولان را بفرستد و خداى تعالى اين مطلب را تبيين

[1] - المائدة : 44 .

578