آسمانى او را به نام و نام پدرش بخواند و نفوس متمايل به انتشار شنيده‌ها و پخش محسوسات خود هستند و اين مطلب در بين شيعهء آل محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم و حتّى مخالفين ايشان و از جمله طواغيت منتشر گرديد ، و آنها هم امامان شيعه را راستگو و دانشمند و فاضل مىدانستند و از شتاب در كشتار ايشان و نابودى آنها باز مىايستادند و از فرود آوردن مكروه بر آنها خوددارى مىكردند و حكمت و تدبير الهى هم موجب ظهورشان بود و اين چنين بايستى هر كس به آنچه سزاوار است از هدايت و ضلالت برسد ، همان گونه كه خداى تعالى فرموده است : « هر كه را خداوند توفيق هدايت دهد ، او هدايت شده است و هر كه را به وادى ضلالت وانهد ، پيشواى مرشدى براى او نخواهى يافت » ، [2] و باز فرموده است : « آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است ، موجب افزايش طغيان و كفر بسيارى از ايشان خواهد شد و تو بر مردم كافر اندوه مخور » . [3] ولى در اين زمان ، مردم هر اشاره‌اى از نصّ و اثر را استيفا كرده‌اند و اخبار بديشان منتهى شده و آثار به آنها رسيده است كه صاحب الزّمان همان صاحب -

[2] الكهف : 17 .
[3] المائدة : 68 .

90