باب 32 روايات امام باقر عليه السّلام در بارهء امام دوازدهم عليه السّلام و غيبت او 1 - امّ هانى گويد : امام باقر عليه السّلام را ملاقات كردم و از تأويل اين آيه پرسش نمودم : « فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْكُنَّسِ » [3] فرمود : امامى است كه در زمان خود پس از منقضى شدن كسانى كه او را مىشناسند در سال دويست و شصت غايب مىشود ، سپس مانند شهاب نورانى در شبى ظلمانى پديدار مىگردد ، و اگر او را ديدى چشمانت روشن باد ! 2 - عبد الله بن عطا گويد به امام باقر عليه السّلام گفتم : شيعيان شما در عراق بسيارند

[3] التّكوير : 15 و 16 .

594