و پيوسته پيامبران عليهم السّلام به محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم بشارت مىدادند ، و اين همان سخن خداى تعالى است كه فرموده : « مىيابند او را » يعنى يهود و نصارى ، « نوشته شده » يعنى اسم و يا صفت محمّد را « در نزد خود در تورات و انجيل كه ايشان را به معروف امر مىكند و از منكر باز مىدارد » [1] و همان قول خداى تعالى است كه از عيسى بن مريم حكايت مىكند « و به رسولى بشارت مىدهد كه پس از من مىآيد و نامش احمد است » ، [2] پس موسى و عيسى عليهما السّلام به محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم بشارت داده‌اند همچنان كه بعضى از انبياء به بعضى ديگر بشارت داده‌اند تا آنكه وصايت به محمّد رسيد و چون نبوّت محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم منقضى شد و روزگارش به انجام رسيد خداى تعالى به او وحى فرمود كه اى محمّد نبوّتت منقضى شد و روزگارت به سر آمد ، پس آن علمى كه نزد توست و ايمان و اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوّت را نزد عليّ بن أبى طالب قرار بده كه من علم و ايمان و اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوّت را از نسل تو قطع نكرده‌ام همچنان كه از بيوتات انبياء گذشته كه بين تو و آدم بوده‌اند قطع نكردم و اين همان قول خداى تعالى است كه فرموده است : « خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان

[1] الاعراف : 157 .
[2] الصف : 6 .

412