منتشر ساخت و هيچ فنّى از فنون علم نماند جز آنكه مطالب بسيارى در آن بيان فرموده . و قرآن و سنّت را تفسير نموده و از آن حضرت مغازى و اخبار انبياء روايت شده است بىآنكه او يا پدرش امام باقر يا امام سجّاد عليهم السّلام حتّى نزد يكى از راويان عامّه و اهل سنّت يا فقهاى ايشان ديده شده باشند و چيزى از ايشان آموخته باشند ، و اين خود واضحترين دليل است كه ايشان صلوات الله عليهم علم را از پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم و سپس از عليّ عليه السّلام و سپس از يك يك ائمّه فرا گرفته‌اند و همهء ائمّه عليهم السّلام چنين بوده‌اند و روش ايشان در علم بر اين پايه استوار بود ، ايشان را از حلال و حرام مىپرسيدند و آنها هم پاسخهاى هماهنگ مىگفتند بىآنكه از احدى تعليم گرفته باشند ، پس كدام دليل واضحتر از اين بر امامت ايشان است و اينكه پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم آنها را نصب كرده و موسوم ساخته و علوم خودش و انبياء پيشين را به آنها سپرده است ؟ و آيا در تاريخ ، فردى مانند امام باقر و يا امام صادق عليهما السّلام مشاهده كرده‌ايم كه بىآنكه از احدى درس گرفته باشند ، اين همه علم و دانش از آنها ظاهر شده باشد ؟

181