حديث چهارم ترجمه :
پدرم رحمة الله عليه از محمّد بن يحيى ، از احمد بن محمّد ، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع ، از برخى اصحابش بطور مرفوعه از ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده ! وى گفت : محضر مبارك حضرت عرض كردم : ما در مكَّه يا در مدينه يا در حائر و يا در جاهايى كه اميد فضل در آن مىرود مىباشيم ، بسا يكى از ما براى وضوء از مكانش خارج شده ديگرى جايش را اتخاذ مىكند حكم آن چيست ؟
حضرت فرمودند :
در آن روز و شب وى احق و اولى به آن مكان مىباشد . حديث پنجم ترجمه :
ابو العبّاس محمّد بن جعفر ، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطَّاب ، از منيع ، از صفوان بن يحيى ، از صفوان بن مهران الجمّال ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند :
كمترين چيزى كه زائر امام حسين عليه السّلام بدست مىآورد اين است كه در مقابل هر يك حسنه اى كه از او صادر شود .
حق تعالى هزار هزار حسنه به او پاداش دهد و در قبال هر يك سيئه اى كه مرتكب شود تنها يك سيئه برايش منظور مىكند و يكى كجا و هزار هزار تا كجا ؟ ! سپس حضرت فرمودند :
اى صفوان ، بشارت باد تو را ، خداوند متعال فرشتگانى دارد كه با آنها تازيانه اى از نور بود و هر گاه فرشتگان حافظ و نگهبان بخواهند بر زائر امام حسين عليه السّلام سيئه اى بنويسند ، فرشتگان به حافظين مىگويند :
از اين كار خود دارى كنيد ، آنها خود را از آن باز مىدارند و وقتى زائر عمل حسنه اى انجام دهد فرشتگان به حافظين مىگويند :

993