حديث دوّم ترجمه :
على بن الحسين و جماعتى از سعد بن عبد الله ، از محمّد بن عيسى ، از ابى هاشم جعفرى ، وى مىگويد :
من و محمّد بن حمزه بر حضرت عسكرى عليه السّلام وارد شده و عيادتش كرديم در حالى كه آن حضرت بيمار بودند ، حضرت به ما فرمودند :
از مال من گروهى را به حائر گسيل داريد .
ما وقتى از خدمتش مرخص شده و بيرون آمديم ، محمّد بن حمزه به من گفت :
حضرت ما را به حائر سوق دادند در حالى كه خود ايشان به منزله همان كسى است كه در حائر مىباشد ( يعنى حضرت سيد الشهداء ) .
ابو هاشم مىگويد : دوباره نزد حضرتش رفته مقاله محمّد بن حمزه را محضرش گفتم ، حضرت فرمودند .
اين طور نيست كه او مىگويد ، خداوند متعال مواضعى دارد كه مىخواهد در آنها عبادت شود و حائر حسينى از آنها است . حديث سوّم ( 2 ) حسين بن احمد بن مغيره مىگويد :
ابو محمّد حسن بن احمد بن علىّ رازى معروف به « و هوردى » در نيشابور اين حديث را برايم نقل كرد و در پايان آن فقره اى غير از آنچه در دو حديث اوّل

830