حديث چهاردهم ترجمه :
پدرم رحمة الله عليه ، از على بن ابراهيم بن هاشم ، از پدرش از محمّد بن على ، وى مىگويد : عباد ابو سعيد عصفرى از صفوان جمال براى ما نقل كرد كه او گفت :
شنيدم حضرت ابا عبد الله عليه السّلام مىفرمودند :
خداوند تبارك و تعالى برخى از زمين ، و آبها را بر بعضى ديگر تفضيل و برترى داد ، پاره اى تفاخر و تكبّر نموده و تعدادى از آنها ستم و تعدى نمودند از اين رو آب و زمين نماند مگر آنكه مورد عقاب الهى قرار گرفت زيرا تواضع و فروتنى در مقابل خدا را ترك كردند حتّى خداوند متعال مشركين را بر كعبه مسلَّط كرد و به زمزم آبى شور وارد نمود تا طعمش فاسد گرديد .
ولى زمين كربلاء و آب فرات اولين زمين و اولين آبى هستند كه خداوند متعال مقدّس و پاكيزه شان نمود و بركت به آنها داد و سپس به آن زمين فرمود :
سخن گو به آنچه خدا تو را به آن فضيلت داده مگر نبوده كه زمينها و آبها بعضى بر برخى ديگر تفاخر و تكبّر نمودند ؟ ! زمين كربلاء عرضه داشت : من زمين خدا بوده كه من را مقدّس و مبارك آفريد ، شفاء را در تربت و آب من قرار داد ، هيچ فخرى نكرده بلكه در مقابل آن كس كه اين فضيلت را به من داده فروتن و ذليل مىباشم ، چنانچه بر زمينهاى دون خود نيز فخر نمىكنم بلكه خدا را شكر و سپاس مىكنم پس خداوند متعال بواسطه حسين عليه السّلام و اصحابش آن سرزمين را مورد اكرام قرار داد و در تواضع و فروتنى و شكرش افزود سپس حضرت ابو عبد الله عليه السّلام فرمودند :
كسى كه براى خدا تواضع و فروتنى كند حق تعالى او را بلند كند و كسى كه تكبّر نمايد وى را پست و ذليل خواهد نمود .

822