حديث چهارم ترجمه :
محمد بن جعفر قرشى رزّاز ، از محمّد بن حسين بن ابى الخطَّاب ، از ابو سعيد ، از برخى رجالش ، از ابى الجارود وى مىگويد : حضرت على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند :
خداوند متعال بيست و چهار هزار سال قبل از اينكه زمين كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد زمين كربلاء را آفريد و آن را حرم امن و مبارك گرداند ، و هر گاه حق تعالى بخواهد كره زمين را لرزانده و حركتش دهد ( شايد كنايه از قيامت باشد ) زمين كربلاء را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفّاف هست بالا برده و آن را در برترين باغهاى بهشت قرار داده و بهترين مسكن در آنجا مىگردانش و ساكن نمىشود در آن مگر انبياء و مرسلين ( يا بجاى اين فقره فرمودند : و ساكن نمىشود در آن مگر رسولان اولو العزم ) اين زمين بين باغهاى بهشت مىدرخشد همان طورى كه ستاره درخشنده بين ستارگان نورفشانى مىنمايد ، نور اين زمين چشمهاى اهل بهشت را تار مىكند و با صدائى بلند مىگويد :
من زمين مقدّس و طيّب و پاكيزه و مباركى هستم كه سيد الشهداء و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارم .
پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از على

814