روايت كرده كه گفت : در روز جمعهء آخر شعبان بود كه بر على بن موسى عليهما السّلام وارد شدم ، فرمود : اى ابا صلت ماه شعبان بيشترش گذشت و اين جمعهء آخر آن است ، پس آنچه از اعمال خير كه در اين ماه در انجام آن كوتاهى كرده اى در اين چند روزى كه باقى مانده تدارك كن ، و بر تو باد به انجام آنچه بحال تو مفيد است و ترك آنچه براى تو فائده اى ندارد ، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون كن ، و از گناهان و نافرمانيهايت بسوى خدا باز گرد و توبه نما ، تا اين ماه خدا بتو رو كرده باشد در حالى كه تو با خدايت - عزّ و جلّ - اخلاص ورزيده باشى ، و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنكه آن را ادا كنى ، و نيز در دلت كينهء هيچ مؤمنى نباشد مگر اينكه آن را از دل بيرون كنى ، و هيچ گناهى را كه مرتكب بوده اى وامگذار مگر آنكه آن را رها كرده و از آن دورى گزينى ، و از خداوند پروا داشته باش ، و در امور نهان و آشكارت بر او توكَّل و اعتماد كن ، و هر كس بر خدا توكَّل كند همانا خداوند او را كافى است ، زيرا خداوند رساننده است كار خود را ، و براى هر چيز اندازه اى قرار داده است ، و در باقيماندهء اين ماه زياد اين ذكر را بگوى :
« اللَّهم إن لم تكن قد غفرت لنا في ما مضى من شعبان فاغفر لنا فيما بقي منه » ( يعنى : پروردگارا ! اگر تاكنون در اين ماه كه بسر نرسيده

76