پوچ ، ولى هيچ كدام اينان « غالى » اصطلاحى آن زمان نيستند ، و حلال خود را حرام و حرام او را حلال نمىدانند و براى خداوند در عبادت شريك نمىآورند ، و تنها او را مىپرستند و حلال و حرام او را پيروى مىكنند ، و تنها و تنها از جهت رواياتى كه رسيده است - كه صحيح يا ناصحيح - بدين مطالب معتقد شده‌اند ، و اگر بدانند نادرست است از عقيدهء خود بازمىگردند ، و مراد حضرت اين گونه اشخاص نيست ، بلكه شامل همان گروهى ميگردد كه قبلا بدان اشاره شد ، يعنى اهل الحاد ، نه تندروان در فضائل اهل البيت عليهم السّلام .
و مراد از مرجئه كسانى هستند كه گويند : « لا يضرّ مع الايمان معصية كما لا تنفع مع الكفر طاعة » و نيز گويند : صحابه پاك و منزّه‌اند و اگر در زمان بعد از پيغمبر صلى الله عليه و آله خطائى از آنان سر زده ما حقّ نداريم به آنان توهين كنيم يا نسبت خطا بدهيم ، امر آنان را به خداوند وامىگذاريم و تأخير مىاندازيم تا بروز قيامت . چون آنان ايمان آورده‌اند و با ايمان هم از دنيا رفته‌اند كارهاى نادرست و ظلمهائى كه كردند بما دخلى ندارد ، امرشان را به آخرت ارجاع مىدهيم .
و امّا قدريّه قومى هستند كه گويند : بنده خود خالق افعال خود است ، و ما با قدرت خود هر كار را انجام ميدهيم و خواست خداوند معنى ندارد ، و پس از آنكه خداوند ما را خلق كرد ديگر ما را بخود واگذارد و مشيّت و خواست او براى ما كارى از پيش نمىبرد ، و ما هستيم كه هر كار را بخواهيم ميتوانيم انجام دهيم خداوند مشيّتش بدان و انجام آن تعلَّق گرفته باشد يا نگرفته باشد ، هيچ گونه ربطى باو ندارد و ما ميتوانيم انجام دهيم و لو او نخواهد انجام شود .
و حروريّه جماعتى از خوارج نهروان و دشمنان على عليه السّلام ميباشند » .
3 - محمّد بن علىّ ماجيلويه - رضى الله عنه - بسند مذكور در متن از ياسر خادم روايت كرد كه گفت : بحضرت رضا عليه السّلام عرضكردم : نظر شما در مورد

488