< شعر > و إن كان مثلى في محلى من النّهى أخذت بحلمي كي أجلّ عن المثل و إن كنت أدنى منه في الفضل و الحجى عرفت له حق التقدّم و الفضل < / شعر > ترجمهء اشعار بطور اجمال : هر گاه من در مقابل كسى قرار گيرم كه از او ناراحتى مىبينم از سه حال خالى نيست : يا او فرديست كه شخصيتش كمتر از من ، يا موازى و مطابق من ، و يا بالاتر و رفيعتر از منست ، با آن كس كه كمتر از من است خود را در نمىاندازم و خود را محترم ميدارم كه با هر كس و ناكس طرف شوم . و يا شأنش مطابق من است ، با حلم و بردبارى با او رفتار مىكنم تا از وى بالاتر باشم . و امّا نسبت بآن كه از من برتر و بالاتر است حقّ بزرگترى و تقدم و فضل را بدو ميدهم و خوددارى مينمايم ( پس در هر سه حال حلم و بردبارى را بنفع خود بكار بسته‌ام ) .
مأمون چون بشنيد گفت : چه بسيار زيبا و نيكو بود اين شعر ، اين را چه كسى سروده ؟ امام عليه السّلام فرمود : يكى از جوانان ما .
مأمون گفت : بهترين شعرى كه در مورد سكوت و خاموشى در مورد جاهل و ترك عتاب كردن بدوست شنيده اى براى ما بازگو ، حضرت فرمود :
< شعر > إنّى ليهجرني الصّديق تجنّبا فأريه أنّ لهجره أسبابا < / شعر > تا آخر چهار سطر مذكور در متن كه ترجمه اش اينست :

404