حقّ فرستادهء او ، و همچنين حقّ امير المؤمنين و وليعهد او على بن موسى و حقّ بنى هاشم كه بسبب آن صلاح دين و سلامت از تفرقهء مسلمانان اميد است ، تا آنكه نعمت بر ما و همهء مسلمين ثبات يابد ، و سبب ديگر آن معاونت و يارى تو است مر امير المؤمنين مأمون را بر بپاداشتن قوانين دين و سنّت سيّد المرسلين ، و اظهار دعوت ثانيه و محقق را ، و ترجيح بهتر ، و قلع و قمع شرك و شكستن بتها ، و از بين بردن ياغيان و گردنكشان و ساير كارهائى كه از تو در شهرها شهرت يافت مربوط به بركنار كردن امين خليفهء مخلوع ، و در بارهء آنكه مسمى به اصفر بود و كنيه اش ابو السّرايا ، و آن ديگر كه او را مهدىّ ناميده كه اوست محمّد بن جعفر بن محمّد طالبىّ نسب [1] و نيز تركان خلجىّ ، و در طبرستان حكَّام آن سامان تا هرمز بن شروين ، و در ديلم و والى آنجا ، و در كابل و سلطانش مهورس ، و سلطان ديگرش اصفهبذ ، و در بارهء ابن برم ( يامبرم ) و در جبال بداربنده و غرشستان و غور و اصناف آن ، و در خراسان خاقان و ملون

[1] . شرح حال ابو السّرايا و محمّد بن جعفر بن محمّد عليهما السّلام هر دو در ترجمهء كتاب مقاتل الطَّالبيين از ص 476 الى 521 مشروحا ذكر شده است ، براى اطَّلاع بدان جا مراجعه شود .

358