بموقعيّت او در عزّت دين و اقتدار و قوّت بر اصلاح امور مسلمين آگاه كرده بود ، و جهاد او را با مشركين فهميده بوديم ، و ديگر چيزها كه خداوند بما نموده بود از نيّت صدق و راستى و درستى و پاك پاكطينتى او ، و صحّت تدبير و مديريّت او ، و قوّت رأى و مقام والاى عقل او و رسيدن او بآنچه ميخواهد ، و يارى او بر حقّ و راستى و راه مستقيم و رشد و صلاح ، و نيكوئى و تقوى .
پس چون امير المؤمنين باو اطمينان كرد و ما نيز از جهت ديانت او ، و اختيار كردن آنچه صلاح او بود ، ما اجابت كرديم فرمان او را كه موافق مقامش بود ، و نوشتيم براى او ( ذو الرّياستين ) كتاب « حباء و شرط » را كه در آخر اين كتاب من نسخهء آن درج شده است ، و خداوند و تمام حاضران را بر آن شاهد گرفتيم و همهء كسانى كه بودند : از اقوام و سران سپاه و درباريان و قاضيان و فقيهان و خاصه و عامّه .
و أمير المؤمنين ( مأمون ) چنان صلاح ديد كه نسخهء آن را در همهء بلاد پخش كنند ، تا انتشار يابد و در همه جا شايع شود و اهل هر بلاد مطلب را بدانند ، و در منابر نسخه خوانده شود ، و نزد حاكم و قاضى هر بلد و هر ديار نسخه اى

355