مردى بحضرت رضا عليه السّلام گفت : يا ابن رسول الله ! از عروة بن زبير نقل كرده‌اند كه گفته است : رسول خدا در حال تقيّه از دنيا رفت ؟ فرمود : امّا بعد از نزول اين آيه * ( يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه وَالله يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ) * ( اى پيامبر آنچه بر تو فرستاده شده است از جانب پروردگارت بمردم ابلاغ كن كه اگر آن را پنهان نگهدارى و نرسانى رسالت او را انجام نداده اى ، خداوند تو را از مردم و دشمنى آنان حفظ خواهد كرد - مائده : 67 ) اين آيه هر نوع تقيّه اى را ميان او و مردم بضمان خداوند عزّ و جلّ برداشته است ، و امر خدا را ابلاغ فرموده ، امّا قريش هر كار كه ميل داشت پس از رحلت او انجام داد ، امّا قبل از نزول آيهء مباركه شايد ( در حال تقيّه بوده‌اند ) .
9 - بيهقىّ بسند مذكور در متن از ابراهيم بن عبّاس روايت كرد كه گفت :
علىّ بن موسى الرّضا عليهما السّلام از پدرش از جدّش جعفر بن محمّد عليهم السّلام مرا حديث كرد كه فرمود : هنگامى كه دنيا بشخص روى مىآورد محاسن و نيكيها و خوبيهاى ديگران را ( دنيا ) در او جلوه گر ميسازد ، و چون از كسى روى گرداند ( دنيا ) نيكيها و خصلتهاى خوب خود شخص را هم از او سلب كرده و بد

287