تكبّر كردن ، و اسراف و تبذير و خيانت ، و كوچك شمردن حجّ خانه كعبه ، و نبرد با اولياء حقّ تعالى ، و سرگرم ساز و آواز طرب شدن ، و اصرار بر گناهان .
حمزة بن محمّد علويّ كه از احفاد زيد بن علىّ بن الحسين - عليهما السّلام - بود براى من روايت كرد كه : قنبر بن علىّ بن شاذان از پدرش از فضل بن شاذان از علىّ بن موسى الرّضا - عليهما السّلام - مثل اين كتاب را نقل كرده است ، الَّا اينكه نگفته است كه حضرت براى مأمون نوشت ، و در حديث او نامه اين اضافه را دارد كه : زكات فطره را دو « مدّ » گندم و يا يك « صاع » جو ، و خرما و مويز گفته ، و وضو را شستن يك بار يك بار را فريضه ، و دو بار دو بار را نيكو بجاى آوردن آن ذكر كرده است ، و گناهان پيمبران ( كه در قرآن آمده ) صغاير بخشوده گفته است ، و نيز زكات را در نه [ 9 ] چيز معيّن كرده كه : گندم و جو و خرما و مويز و شتر و گاو و گوسفند ، و طلا و نقره است ، امّا حديث عبد الواحد بن محمّد بن عبدوس - رضى الله عنه - در نزد من صحيحتر است ، و لا قوّة إلَّا با لله .

279