و او را بر گناهان خود يك يك آگاه سازد ، سپس معاصى او را بپوشاند و پاك گرداند به قسمى كه احدى از اين عمل اطَّلاع نيابد ، نه فرشتهء مقرّبى و نه پيامبر مرسلى ، و آنچه را كه بنده خويش ندارد كه كسى بر آن مطَّلع شود خداوند مىپوشاند ، و به گناهان او فرمان مىدهد كه به حسنات مبدّل شويد .
مصنّف كتاب - رحمت خدا بر او باد - گويد : معنى تجلَّى خدا بر بنده اش ، نمودن نشانه هائى است كه وى بداند خدا با او مخاطب است .
شرح : « اين امر در بارهء كسانى است كه به شرائط ايمان عمل كرده و از خداوند پروا داشته باشند ، لكن در اثر عللى از قبيل سوء تربيت ، يا زندگى در محيط آلوده به معصيت ، يا غفلت و يا جهل و نادانى دچار پاره اى از گناهان گشته‌اند ، نه آن كس كه از معصيت باك نداشته است ، دليل اين مطلب در خود اين حديث است كه مىفرمايد : « و يستر عليه ما يكره ان يقف عليه احد » از اين جمله پيداست كه اين شخص معصيت علنى نداشته بلكه حفظ ظواهر مىكرده و حاضر نبوده كه احدى از گناهى كه از وى در اثر غفلت سر زده آگاه شود ، و از گناهش بىدرنگ پشيمان بوده و از خدا طلب مغفرت مىكرده و خدا در اين باره مىفرمايد : و * ( مَنْ تابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ الله سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ ) * ( آنان كه از معصيت و گناهى كه در اثر غلبهء شهوات حيوانى از آنان صادر شده پشيمانند ، و توبه كرده و به ايمان بازگشته‌اند و آن را جبران نموده ، اينانند كه ما ، عمل سيّئه شان را به توبه و بازگشت به سوى حقّ و ايمان فرجام داده ، تبديل به حسنات مىكنيم - فرقان : 70 ) .

26