دادند ، و خواستند پى كار و كسب خود روند باز دستور نماز عصر را داده كه آن را انجام دهند و سپس بكارى كه در نظر دارند رهسپار گشته و باصلاح آن امر دنيائى خود پردازند ، و چون شب شد ، لباس از تن بيفكنند و بجايگاه و منزل باز گردند ، پيش از هر كار بايد بعبادت و ذكر پروردگارشان ابتدا كنند ، و بعد بامور ديگر پردازند ، لذا نماز مغرب را بر ايشان واجب فرمود ، و چون وقت استراحت و خواب آيد و از كار و كوشش فراغت يافتند خوشداشته است كه در آغاز بعبادت و طاعت او پردازند ، سپس در پى امورى كه ميخواهند انجام دهند روند و آنچنان باشند كه ابتدا كرده باشند در هر فصلى از ساعات شبانه روز بطاعت و پرستش او ، و از اين جهت در اين وقت نماز عشاء را واجب ساخت ، پس چون اين دستور را بكار بندند او را فراموش نخواهند كرد و از او غافل نخواهند شد و در اين صورت دلهاشان سخت نگردد و رغبتشان نكاهد .
و اگر بگويد : وقتى معين براى عصر نيست مانند اوقات نمازهاى ديگر ، چرا آن را بين ظهر و مغرب قرار داد و ميان عشاء و صبح ، يا ميان صبح و ظهر قرار نداد ؟ گفته مىشود : براى آنكه هيچ وقتى براى مردم از ضعفاء و از

229